Of ik 5 september gezellig langskwam om de opening van zijn nieuwe bar à vin te vieren samen met bevriende wijnboeren. Ja gezellig, alleen bleek bij aankomst op 5 september in de vroege ochtend het te zijn gegaan om 4 september. En we hebben het hier wel over 1400 km van Amsterdam. Typisch Raimond. Geen nood, want de zondag was de after-party en zoals iedereen weet zijn die altijd nog leuker dan het feestje zelf, iedereen brak, je kent het wel. Zo vonden we ons met een bont gezelschap terug aan de L'Orbe, het riviertje wat Roquebrun doorkruist. Zingende Italiaanse pasta-verkopers, chansonerende franse wijnmaker, een triootje jazz, heel veel wijn en anderhalve lam.
En dag was voor mijn zwager en mij al begonnen met een lunch onder een boom waar de vijgen uitvielen, dus dit was de tweede vijgenboom van 5 september.De avond viel, Vleck had weer een nieuwe wijn ontdekt, Yvon Metras bracht z'n Jeroboam Ultime 2006. Een tripje research å la Vleck was begonnen.
's Ochtends om 7 uur sta je nog redelijk wezenloos op Weeze, het Ryanair/militaire/sfeerloze vliegveld net over de grens van Duitsland, 16 uur later, ontelbaar veel wijn later, anderhalve lam later, talloze liederen later, sta je in de netgeopende bar à Raimond en pakken de muzikanten onvermoeibaar wederom de trombone, contrabas en gitaar uit de hoezen en koffers. Onbetaalbaar gul wordt het gehucht Roquebrun in de vaart der volkeren vooruitgeduwd door deze Nederlander. Laat alle toeristen, zeker ook de Nederlandse, lekker kennismaken met Marcel Lapierre, Yvon Metras, Olivier Lemasson, met Pascal Potaire, Yannick, Christophe en al die ander briljante wijnmakers, met vin nature, in een omgeving waar deze wijn hoort, een omgeving van gulheid en gulzigheid. Kan Raimond ze vervolgens wijzen op het winkeltje in Amsterdam. Vive Raimond!
