Biowijn?

In het bol van corruptie staande, desalniettemin gerespecteerde, doch aardsconservatieve 'La Revue du Vin de France' vond ik een miniscuul artikeltje. Merijn Tol, culinair journaliste, interviewde mij vandaag naar aanleiding van een op stapel zijnde reportage over wijnbarren en andere leuke wijnplekken in Nederland. Van die wijnbarren, daar moest toch maar eens iets van komen vond ze, door Vleck dacht ze, want wat in Marseille kan moet hier toch ook kunnen? Gewoon lekkere sulfiet-arme drinkwijn in een cosy omgeving, in plaats van de opgedirkte wat zijn we interessantdoenerij die we in onze hoofdstedelijke wijnbarren nog wel eens mogen tegenkomen. Maar goed, ook bij Merijn enige verwarring over wat nou bio-wijn was, bio-dynamie, of the real stuff, vin naturel. En toen kon ik dat kleine artikeltje uit de 'Revue' goed gebruiken. Want wat bleek, wat wij al wisten natuurlijk: er bestaat geen biologische wijn! Er bestaat slechts wijn gemaakt van biologische druiven, en daarna mag in de kelder toch weer alle wat de Bio-god heeft verboden toegevoegd worden. En wat was nu het hilarische in europees wijnland. Ze waren er bíjna uit, het etiket voor echte bio-wijn. Alleen lagen er een paar landen dwars die vonden dat een toevoeging van SO2, zwavel, van maximaal 180 mg toch wel erg streng gereguleerd was. 180 mg per liter! Onze boeren komen vaak niet verder dan 2 mg bij de botteling, zelfs onze huiswijnen komen niet boven de 20 mg/liter uit. En een aantal landen vindt dus 180 mg/l te streng, voor bio-wijn. Biowijn-label voorlopig exit. Wat een grap! Vive le vin nature!