Marcel adieu!

En dan sta je op donderdagavond, op de dag van de begrafenis van Marcel Lapierre, opeens in zijn cave en daar staat Mathieu naast de pers waar 'le paradis' uitstroomt en dan wordt de oogst van 2010 dus gewoon verwerkt en dan ben je in een soort magisch schouwspel beland.
Tot in de New York Times is zijn necrologie te vinden. In en rond de kerk van Villié-Morgon zijn er schat ik zo'n 1500 man die middag om de man te eren waar iedereen zo veel aan te danken heeft, althans dat zegt eigenlijk iedereen. Na de gezangen en de woorden van onder andere de negentig-jarige Pierre Overnoy op naar de lokale kroeg waar de Morgon 2009 als enige op het menu staat. Na de lokale borrel met z'n allen naar 'Les Chênes', het domein van Marcel en Mathieu. En gewoon doen wat Marcel's wens was, een groot feest te ere van hemzelf en de vin naturel. Een handvol chef's die uitpakken, tonnetjes en flessen Morgon die we soldaat maken, muziek, verdriet en toekomst. Zeldzaam gevoel dat deze erfenis wel goed terecht zal komen, een zeldzaam fundament dat uit alle poriën ademt, een niet te beschrijven hoeveelheid warmte, vriendschap en kennis balde die avond samen. Het niet te stelpen verdriet van Katsuma, de Japanse chef uit Lyon en grote vriend van Marcel zal nog lang op mijn netvlies staan.

Het onwaarschijnlijke eten, wat 'even' voor 800 man wordt neergezet, om de gulheid van Lapierre nog wat aan te zetten. Bizarre vertoning met een eindbeeld van mythische proporties: 'papa, en nu gaan we verder spelen', aldus Mathieu in het condoleance-register, en daar stond hij, naast de pers, hij leek opeens 2 centimeter langer, met zo'n 100 vrienden om zich heen, en de oogst van 2010, zíjn eerste oogst, vloeide en vloeide. Vertrouwen. Op weg naar Arnaud Combier waar ik overnachten zou doe ik de autoradio aan en ik val in de eerste maten van Mahler 1, deel drie, Vader Jacob in mineur, mijn allerliefste symfonie. Kan er ook nog wel bij. Toeval? Laat me niet lachen.
Adieu Marcel, merci Marcel.

foto's 14 juillet 2009 'Les Chênes'

Marcel Lapierre (1950-2010).

De Vader van de Vin Naturel overleden.

Maandagmorgen is één van de invloedrijkste wijnmakers van de wereld overleden. Zo'n 30 jaar geleden begon Lapierre een theorie van de fameuze Jules Chauvet (onder andere de ontwikkelaar van het standaard INAO-proefglas) in praktijk te brengen. Met een viertal vrienden werd hij één van de 'de vijf gekken' uit de Beaujolais genoemd. Want er werd met argwaan gekeken naar deze jonge honden die wijn zonder enige toevoegingen zouden kunnen maken. Vooral het niét gebruiken van SO2, sulfiet, als middel om te stabiliseren en/of te conserveren werd afgedaan als gekkenwerk. Het werd ronduit niet geloofd. Inmiddels zijn we een 30-tal jaren verder en is de invloed van Lapierre en zijn collega-gekken in Frankrijk maar ook inmiddels buiten Frankrijk groot. Het aantal jonge wijnmakers dat getroffen is door het 'Vin Naturel-virus' is al jaren stijgende, en ook de oudere generatie kan niet meer om de roep van de consument naar natuurzuivere werkmethoden heen.

Marcel Lapierre heeft de afgelopen decennia niet alleen een voortrekkersrol vervuld in de discussies over wijnmaken, hij was daarnaast een bron van inspiratie en educatie voor een nieuwe generatie wijnmakers. Zijn domein was altijd geopend voor jonge professionals die stage wilde lopen om te leren over de biologische, sulfiet-vrije filosofie. Zijn quatorze-juillet-feesten waren legendarische inspirerende bijeenkomsten, al was het alleen maar omdat op die avond slechts zijn vermaarde Morgon werd geschonken, én gedronken, en het verveelde nooit en te nimmer.

Importeurs als Vleck wijnen zijn Lapierre veel verschuldigd. Lapierre verschafte het inzicht wijn op andere merites te beoordelen dan de conventionele merites. 'Le vin c'est naturel, point!' was Marcels credo: wijn moest bovenal plezier geven en goed drinkbaar zijn. Gezocht werd er altijd naar fruit, de druif, en spanning juist door niéts toe te voegen: geen gisten, geen enzymen, geen sulfieten, niet filteren, niet klaren, niet chaptaliseren. In de optiek van mijn collega-importeurs uit de hele wereld (Lapierre exporteerde zijn wijnen naar 23 landen in alle continenten), en mijzelf was het een wijnmaker die boven elke twijfel verheven was. Energiek in hoe hij werkte in de wijngaard, begenadigd in hoe er in de kelder omgesprongen werd met de oogst, berucht vanwege zijn onnavolgbaar drinkbare Beaujolais Nouveau, en zélf onnavolgbaar in het omarmen van alles dat het leven omarmde. Een man met een ongemeen groot hart, waar de hele wereld inpaste zo leek het.

De nalatenschap van Marcel Lapierre zal worden gekoesterd en gecontinueerd door Marie Lapierre zijn vrouw, met wij hij zo'n 18 jaar geleden Château Cambon kocht, en door zijn zoon Mathieu, die reeds jaren met zijn vader het domein Marcel et Mathieu Lapierre bestierde.

Marcel Lapierre is 60 jaar geworden.

Gelegenheid om deze inspirator met een goed glas te herdenken is er op zaterdag 16 oktober van 14.00 tot 18.00 bij Vleck wijnen, Eerste Helmersstraat 63 hs Amsterdam, tel. 020-6835980


zie ook:
New York Times

http://dinersjournal.blogs.nytimes.com/2010/10/11/remembering-marcel-lapierre-a-beaujolais-trailblazer/

Telegraph:

http://www.telegraph.co.uk/news/obituaries/culture-obituaries/8064943/Marcel-Lapierre.html

Decanter:

http://www.decanter.com/news/wine-news/502746/marcel-lapierre-of-morgon-dies

Winespectator:

http://www.winespectator.com/webfeature/show/id/43806

Boston Globe\;

http://www.boston.com/bostonglobe/obituaries/articles/2010/10/13/marcel_lapierre_vintner_revived_beaujolais_region_at_60/


Le Parisien:
http://www.leparisien.fr/lyon-69000/beaujolais-deces-de-marcel-lapierre-pionnier-de-la-viticulture-biologique-12-10-2010-1106628.php